Juffrouw, euhm mama bedoel ik…
De Coronaperiode doorstaan met je moeder die voor haar werk ook juf is, hoe werkt dat? Voor mijn oudste zoon van 7 was mama als juf niet echt zijn ding, maar ook niet die van mama! Hij zit in groep 3, dus niet geheel onbelangrijk om zijn leerproces door te laten gaan. Geduld van beide kanten, heel veel geduld nemen.
Mijn middelste zoontje van bijna 5 ook nog onderwijs geven met de doelen van een groep 1, ach dat laten we maar een beetje los, thuis kan ook een grote leerschool zijn. We lieten hem mee klussen en hebben een moestuin ingericht , lezen sowieso al structureel elke avond voor, zetten muziek op en zingen mee en tv werd voornamelijk school tv en Willem Wever, hierbij stelden we de vraag wat wil je weten?
Thuisonderwijs geven en dan nog je eigen werkzaamheden doen met iedereen om je heen, hoe dan? En laten we de jongste spruit van 2,5 niet vergeten, die hier ook nog rond loopt. Zodra mama achter de laptop ging terwijl hij heel lief in zijn spel zat, trok hij toch weer de aandacht of ging hij stoute dingen doen, het mocht gewoonweg niet van hem! Mijn geluk is dat ik vaste invalleerkracht ben van een scholengroep, ik had geen eigen groep , maar voelde mij wel betrokken bij alles en iedereen en dat was vermoeiend in mijn hoofd. Ik stond paraat, wilde graag helpen, maar merkte dat iedereen zich zo verantwoordelijk voelde voor zijn eigen groep, grote complimenten voor mijn collega’s!
Het dataverkeer wat deze periode op ons af kwam was buiten proportioneel…Mijn schermtijd was verdrievoudigd, en dat alles om op de hoogte te zijn van alle regels en afspraken van verschillende instanties, om gek van te worden, dat was al een baan op zich! Na een periode van drie weken kregen we meer structuur en ritme. Mijn man mocht niet met teveel personeel op de werkvloer zijn, dus kreeg nieuwe werktijden. Dit betekende dat hij drie dagen vrij was en twee dagen werken en de week erop andersom. Ook kreeg ik meer verantwoordelijkheid en ging ik meer fysiek naar het werk. Zo konden we elkaar mooi afwisselen en dit werkte goed, al is papa als meester veeel minder streng en veeleisend. Mijn man en ik hebben beide een vitaal beroep, dus we konden ook gebruik maken van de noodopvang van de school en crèche. Zo konden de juffen weer wat meer met het thuisonderwijs van onze jongens bezig zijn, want wat was het soms een strijd om de oudste aan het werk te krijgen.
Ik ging langzamerhand meer taken overnemen van iemand die met zwangerschapsverlof zou gaan. Onze werkzaamheden deden we voornamelijk in de ochtend. De middagen hadden we ‘ingeroosterd’ als vrije tijd, zo ook voor de jongens, hup naar buiten, tijd voor ontspanning! Nog geen jaar geleden woonden wij in een woonwijk in een twee onder een kap woning met een tuin van 20m2! Als wij hier nog hadden gewoond had je mij na 6 weken kunnen opvegen, dan was ik gek geworden! Ons geluk is dat we nu veel ruimer wonen en onze drie jongens zich buiten heel goed kunnen uitleven. En wat hebben we geboft met het weer. Nou stond er ook nog aardig wat klussen op ons te wachten, aangezien we met een grote verbouwing bezig zijn. Zoals zovelen in Nederland gingen we massaal naar de kluszaken en wij dus ook!
De ochtenden bestond bij ons uit thuisonderwijs en thuiswerken. De overgebleven uren besteden wij zeer goed aan het klussen! Wij spreken in ons geval een beetje van geluk bij een ongeluk dat wij extra klustijd ervoor terug kregen. We hebben bergen werk verzet en klussen kunnen doen die eigenlijk op de langere termijnplanning lag. Mijn man heeft de kinderen goed betrokken bij het klussen, het was een grote praktijkschool voor ze! Grote complimenten aan mijn man, want hij heeft altijd alle vragen die de kinderen hadden beantwoord of ze geholpen met de klusjes die zij graag gedaan wilden hebben… Spelende kinderen geven uiteindelijk ook weer rust! Echt een gouden tip wat goed werkt bij ons, luister naar wat ze vragen/willen, geef ze het gevoel gehoord te zijn.
Na 6 weken thuisonderwijs en thuiswerken volgde die 2 weken meivakantie. Wat een verademing was dit zeg, even geen verplichtingen en gemopper in huis. Het klussen ging door, maar het geluk is dat onze kinderen hier geen last van ondervinden maar deelnemen het proces. Uitstapjes of familiebezoek hebben we eigenlijk niet gemist. Wij zijn als gezin altijd al graag thuis en zijn altijd graag bezig. Nu was er wel weer wat ruimte voor bezoek. Mijn zus kwam met haar kinderen langs, want zij zit ook in een verbouwing en heeft een kleinere tuin en wilde haar huis even ontvluchten. Oh wat was het even weer heerlijk voor de kinderen om met elkaar te spelen en wij in de tuin te kunnen zitten met een glaasje wijn. We hebben uren geklets en elkaar weer even goed bijgepraat over alles en nog wat. Mijn zus was nog niet weg of mijn lieve vriendin en partner met haar 5 kids stonden alweer op de stoep. Zij woont op een woonboot en werd knettergek daar. Ze kan niet snel bij vrienden verblijven met haar 5 kids, maar wij hebben dit al 3 vakanties gedaan en ik heb haar uitgenodigd te komen, even iets anders! Ook deze dagen waren zo gezellig en dat met maar liefst 4 volwassen en 8 kinderen in een huis.
Mijn huidhonger was gestild, ik mocht weer even bijkomen van alle indrukken en gezelligheid.
Na 8 weken was het dan echt zo ver, de scholen mochten weer open, maar dan voor 50%. We hadden allemaal kriebels en zin om weer te gaan. We hebben heerlijke dagen achter de rug, al vinden de kinderen het soms nog wat gek dat het alsnog niet geheel normaal is. Ach ja wat is nou normaal tegenwoordig? Mijn oudste zoon zei op de eerste dag: “Mama, we zijn zo lang samen geweest en we moeten vandaag weer uit elkaar, daar moet ik wel even aan wennen en denk dat ik jullie ga missen!” Deze opmerking raakte mijn hart, ook omdat het niet altijd even makkelijk was en ik ook echt wel eens niet de pedagogische moeder was, maar toch bleek dit een opmerking dat we het volgens mij wel goed hebben gehad samen! Liefde overwint alles!
Liefs Annelie Kelderman, mama van Stef (7), Joris (5), David (2), getrouwd met Niels.