Thuis met de kinderen vanwege de Coronacrisis: hoe doe je dat?
Door de maatregelen vanwege het Coronavirus zitten we massaal thuis. Hoe combineer je werk, school én het privéleven, dat zich nu allemaal op dezelfde plek afspeelt? Relaxed Opvoeden vroeg verschillende moeders hoe zij deze periode beleven.
Touria Benabbas is alleenstaande moeder van een kleuter (4) en een puber (12). Ze werkt zelfstandig als cultureel ondernemer. Het thuiszitten is voor hun wel een hele verandering. Touria: “Voordat deze periode kwam, waren we eigenlijk nooit veel thuis, hier in Nijmegen. Mijn oudste, Noah, ging iedere dag naar school. Op de donderdagavond ging ze naar Hoofddorp en op zondag naar Eindhoven, waar ze op synchroonzwemmen zit. Dat heeft ze op de donderdag en vrijdagavond. En daar ben ik normaal gesproken dan bij.”
De jongste ging twee dagen per week naar de kinderopvang en zou net voor het eerst naar school gaan.
Zelf was Touria veel buiten de deur: “Ik probeerde te ondernemen in een atelier, een echte smeltkroes hier in Nijmegen. En drie tot vier dagen in de week was ik op locatie bij klanten.” Haar bedrijf Bubbledutch draait om bellenblazen en bellenblaaskunst, zowel voor bedrijven als voor kinderen. Het zorgt voor concentratie en focus en het kind in jezelf ontdekken, stelt Touria. “Het is bedoeld om bellenkunst te gebruiken als instrument voor teambuilding, uitjes en inspiratie. Dit is mijn vijfde jaar en zou mijn topjaar moeten worden, maar ik kan nu geen mensen ontvangen en geen cursussen en workshops geven.” Anders zou Koningsdag juist een hele goede dag voor haar zijn geweest, maar die viel nu dus weg.
Ze dacht na over een manier om haar bedrijf toch levendig te houden en kwam op het idee om bellenkunst in de tuin voor bijzondere groepen te gaan organiseren. Touria: “Dit sociale COVID-19 initiatief is goed ontvangen en we worden daarbij nu ook ondersteund door de Provincie Gelderland. Op deze manier kunnen we toch nog bellen vreugde en plezier delen in deze aparte tijd.” Van het doel om 52 locaties waar bijzondere groepen (ouderen, verzorgingstehuizen, ggz’s, woongroepen, etc.) verblijven te bezoeken en bellenkunst aan te bieden, is inmiddels de helft gehaald.
De start viel haar wel zwaar. “De kinderen waren onrustig en hadden geen structuur. Noah viel het zwaar dat haar sport wegviel, dat vond ze nog veel erger dan de scholen die sloten.” Voor Touria was het duidelijk: er moest structuur komen. Er kwamen een schoolprogramma en een trainingsprogramma. Voor Noah hield dat in: twee uur per dag aan schoolwerk besteden en daarnaast trainen. Uiteraard kan er thuis maar beperkt getraind worden, maar het creëerde wel de nodige rust.
Inmiddels gaan de kinderen weer deels naar school. De oudste om de dag, de jongste de ene week een dag en de andere week twee dagen. Touria: “Best weinig nog dus, niet ideaal als je nog moet wennen aan school. Voor mij is het ook niet ideaal, maar je doet het er maar mee. Hopelijk kunnen de kinderen snel weer meerdere dagen naar school.”
Het gebrek aan contact met vriendinnen en vrienden valt Noah zwaar, maar ze snapt het wel. “Ze heeft app-contact met haar schoolklas en mailt met haar juf. En met de telefoon en het internet kan ze de hele wereld bereiken.”
Touria woont met haar kinderen in een kindvriendelijke wijk. “Bij zon gaat iedereen hier naar buiten en dan willen mijn kinderen ook naar buiten. Dat mag van mij, maar dan alleen naar het grasveld hier achter.” Het was in het begin voor iedereen even wennen hoe met deze nieuwe situatie om te gaan.
Ze heeft meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om haar huis aan te pakken. “Ik heb allemaal achterstallig werk gedaan, dingen die al jaren lagen en nu ineens in twee weken weg waren.” En zo ziet ze nog wel een positief punt in de situatie. “We renden allemaal zo hard als we konden en dat hoeft nu niet meer. Er komt wat lucht, er komt wat ruimte. Je kunt zelfs aan de bloesembomen zien dat ze als het ware onaangetast zijn. Ze staan anders, steviger, alsof ze meer ruimte hebben om te groeien en te bloeien, omdat wij er even niet zijn. Dat voel en zie ik echt.”
Haar tip: wees alsjeblieft niet bang. “Angst is een slechte raadgever. Soms is dat niet zo, maar in dit geval wel, deze algehele menselijke bangheid. Het grootste deel van de mensheid is bang en maakt zich zorgen. Het is wel goed om je zorgen te maken, maar nu komt het er wel erg extreem uit. En de angst wortelt zich nu en groeit alleen maar. We moeten vertrouwen in elkaar hebben en we moeten goed met elkaar om blijven gaan.”