Relaxed opvoeden
Oja, daar zou ik wel even een blog voor gaan schrijven.
Want dat kan ik. Bloggen. En schrijven. Opvoeden kan ik ook. Enne relaxed is my middle name.
Toch?
Leuk! Alleen de tijd. Deadline-stress, niks relaxed hier.
En dan heb je geen inspiratie.
Niks. Nakkes…en de rest. Niks.
Want het is een hell of a week hier. Dat begon eigenlijk al 2 weken terug. In ons ‘kidsweekend’. Het he-le weekend mee met wedstrijden. Zero tijd voor jezelf. Hoezo relaxed? En van opvoeden wil m’n puberdame van 14 tegenwoordig ook niks weten. Klets maar tegen de muur, moeders! Vaders die dus 1x in de twee weken ook een weekend een poging mag doen, zei dat hij al afstand had genomen. Mevrouw is niet altijd aanspreekbaar, of bijt meteen van zich af. Heerlijk.
Nouja die wedstrijden dus. Doe je allemaal voor je schatjes. Want meneertje van 10 voetbalt er lustig op los in de selectie. Drie keer in de week trainen én op zaterdagmorgen een wedstrijd natuurlijk. Echt, ik heb het er voor over. Want ik vind atletiek, dochterlief, heel erg leuk en voetbal ook. Fervent fan van de groenwitten hier in onze woonplaats. Voor allebei de clubkleuren.
Het zal vast met sentiment te maken hebben. Ik ben praktisch geboren op de atletiekbaan die naast de voetbalclub ligt. Ken de omgeving heel goed en ik ben altijd blij als ik daar ben. Ik had echt een leuke jeugd en tijd daar. Echt tof dat mijn kids dit ook ervaren. Ze zijn het gelukkigst als ze met vriendinnen en vrienden hele dagen kunnen sporten daar. En hangen natuurlijk. Echt kids van deze tijd.
Maar oke, terug naar dat bloggen en geen tijd hebben. Nouja, wel tijd maar ook nog zo-veel andere priori-tijd!
Ik had het gezegd. En ik luister naar een fijne dame die zegt: Walk the Talk! Dus dat doe ik dan ook maar.
Of het heel samenhangend is, geen idee. Ik ‘tik’ zoals ik praat. Er is altijd een rode draad. En ik gooi er hier en daar toch echt wat Engelse kreten tussendoor. Het bekt nu eenmaal lekkerderder.
Na dat weekend met vanaf vrijdagmiddag voetbalacademie, clubkampioenschappen deel 1, zaterdagmorgen voetbalwedstrijd, ’s middags clubkampioenschappen deel 2, was ik ’s avonds blij dat ik met kids op de bank zat trots te wezen. De één had gewonnen en als ik het goed onthouden heb gescoord, en de ander was tweede geworden van meisjes die een jaar ouder zijn. Toch mochten we nog een keer. Zondagmorgen was er namelijk een Estafette NK, op een uur rijden van ons mooie Harderwijk. En uiteraard moesten we daar bij zijn en dochterlief aan meedoen. Een ervaring, nieuw clubrecord op de Zweedse Estafette rijker waren we zondagmiddag thuis. Toen was het wel weekend.
Allerlei afspraken, werk, want ja ik werk er ook nog bij. Voor mezelf en lief heeft een eigen bedrijf, 3 daagse training, kids naar vader. En deze week veel werk te verzetten en lief staat op de beurs. Ik ga wel even bloggen over relaxed opvoeden dan, ja?!
De eerste keer ook nog én doe ik het wel goed? Niks relaxed aan zo hoor. Ik lever dit stukje straks met angst en beven in. Maar het is niet enger dan je kind die zegt: ”ik fiets wel alleen naar school hoor mam”. Dat hij vervolgens de twee dagen erna echt alleen moet, omdat ik die training heb, vond ie minder. En dan ook de bekende dolk in je moederhart: ”Fiets je vandaag alweer niet mee?”
Dat is pas eng! Dan durf ik dit stukje best te laten lezen. Want auw! Hij weet ‘m precies goed te raken! Voel je je weer een slechte moeder. Vraag je je weer af of je het allemaal wel goed doet.
Echt dat hele opvoeden is echt niet relaxed.
Hoe je er wel relaxter mee om kunt gaan? Weten dat het altijd goed komt met je kind. Dat het jou als ouders heeft uitgezocht. Dat er altijd hulp komt en een beetje vertrouwen dat wat je doet uit liefde komt. Ik zeg vaak tegen de moeders die ik spreek in mijn praktijk: ga er gewoon maar vanuit dat je kind bij een psycholoog, coach of zoiets terecht komt later. Wees blij dat die er zijn. Want je kunt nog zo je best doen, je weet niet hoe je kind omgaat met alles wat hij of zij tegenkomt in het leven.
Dat is dan eigenlijk best een relaxte gedachte.
Hmmm, toch best relaxed dat opvoeden.
En ja die deadline.. ik weet niet of ik ‘m gehaald heb, want het moest volgende week. Het is nu donderdag en nog steeds volgende week… morgen is het ook nog volgende week.
Ik heb dit in ieder geval in de ‘volgende week’ aangeleverd.
Best relaxed.
Ga ik nu even snel eten, daarna m’n kind ophalen van de tweede voetbaltraining deze week en snel naar huis want er komt iemand naar ons huis kijken. (wat ook nog een beeeetje aan kant moest vandaag..)
Heul relaxed.