Hoog houden die ballen!
Zoveel ballen in de lucht te houden… hoe verlies je jezelf als moeder niet uit het oog? Het vinden van een balans tussen alles wat moet, zeker in combinatie met het moederschap. Ik heb hem nog niet gevonden…

To do list

Het is donderdagmiddag, mijn man en zoon zijn samen de deur uit en ik sta op het punt een keuze te maken hoe ik mijn middag zal invullen. Eerlijk gezegd ben ik ontzettend moe, staan er nog vele drukke weken op de planning, roept een te volle wasmand, piept mijn telefoon met appjes en andere meldingen, staat mijn hond me hoopvol aan te kijken of ik met hem ga wandelen en heb ik nog zat te doen voor mijn werk. Ik start met het maken van een to do lijstje en eerlijk gezegd zakt de moed me
in de schoenen. Ik wil het gewoon even niet…

Zoveel te doen…
Ik verbaas me weleens over wat er eigenlijk allemaal “moet”, of liever gezegd wat ik moet van mezelf. Immers wil je overal de beste versie van jezelf zijn en laten zien, overal attent aan denken en voldoen aan verzoeken aan je adres. Dit houdt in dat je hoofd overloopt van belangrijke data van
anderen uit je omgeving (even een appje of kaartje sturen), helpt als er een verhuizing is (ik wil ook graag hulp als ik dat nodig heb) en probeer je te zorgen dat je niet misgrijpt in je kast omdat de wasmand te vol zit.

Daarnaast hoor je als moeder ook nog zeer verantwoord zelf biologische maaltijden in elkaar te flansen, uren je kind voor te lezen en samen torens te bouwen (zo lekker goed voor de ontwikkeling allemaal).

En buiten dat zijn de meesten ook nog partner!

Altijd maar gaan
Normaal gesproken heb ik een ongelofelijke drive om door te gaan. Moeten er nog dingen gebeuren?
Dan ga ik dat doen! Ben ik moe? Dan moet ik me daar maar overheen zetten. Past iets eigenlijk niet in de planning? Dan ga ik schuiven en proppen tot het past. Vind ik iets niet leuk? Dan moet ik er
maar zin voor maken. Herkenbaar?

Wat deed ik eerst al die tijd?
Van de week ging ik weer eens zonder zelf überhaupt gegeten te hebben de deur uit in de ochtend. Dan heb ik er al zo’n anderhalf uur met verzorgen / eten geven / dingen opruimen / enzovoort opzitten. Ik vroeg me opeen af: wat deed ik in vredesnaam eerst met al mijn tijd? Toen was ik ook
altijd al druk en had ik een vol programma. Maar ik had niet eens een kind om voor te zorgen. Hoe is het mogelijk?

Wake up call
Dat moment was voor mij een wake up call. Want als ik toen vol zat zonder kind en ik nu vol zit met kind, dan maakt het dus helemaal niet uit? Dan is degene die het druk en vol maakt dus ikzelf! Het zijn mijn maatstaven, mijn zelf opgelegde (sociale) regels en verplichtingen en bovenal mijn keuzes!
Maar hoe ontstaat dat? Velen zeggen de maatschappij, hun eigen opvoeding en de verwachtingen en wensen van anderen. Ikzelf kan ook achter al deze dingen wel een vinkje zetten, maar ben ik niet degene die het zelf allemaal in stand houdt?

Knop om
Op dat moment realiseer ik me… de knop moet om! Want als ik alleen maar loop te rennen en te vliegen waarbij ik mezelf vergeet, ben ik allesbehalve een leuke moeder, partner, vriendin en vooral mens! Ik ben niet leuk meer voor mezelf!

Hoe dan?
Maar hoe ga ik dat doen, die knop om? Het lijkt alsof dat niet makkelijk is. Maar ik realiseer me dat dit wel degelijk zo is. En ondanks dat ik dat altijd wel wil, maar niet alles hoeft en kan in 1x helemaal
goed zijn… (Ik ben zo’n type dat in staat is een compleet notitieboekje weg te gooien omdat ik vind dat ik de eerste bladzijde niet goed heb benut met schrijven… of met de verkeerde kleur pen… of zelfs beiden…)
Alles is een kwestie van keuzes maken. Er is niet zozeer een goed of fout, maar vooral: bewust keuzes maken! Wil ik dit echt graag? Past dat wel echt op dat moment? Heb ik voldoende energie en tijd om dat te doen (al vind ik het nog zo leuk)? Best lastig, maar je zou toch denken dat het te doen moet
zijn!

Tip…
Mocht jij hier nou ook zoveel moeite mee hebben, hierbij een kleine tip (die ik per toeval ontdekt heb). Ik had altijd een hutkoffer mee als handtas. Zo lekker praktisch, maar ik sleepte me rot. Ik besloot ermee te stoppen en alleen het echt hoognodige mee te nemen. Ik heb tot op de dag van
vandaag nog steeds een papieren agenda, ook die besloot ik thuis te laten liggen, en geloof me… dit is de BESTE keuze die ik ooit gemaakt heb. Als iemand met mij wilt afspreken zeg ik tegenwoordig:
app even je voorstel, dan kijk ik thuis even. Ik kan in alle rust in mijn agenda kijken en besluiten wat ik wil. Geen ‘in the heat of the moment’ keuzes op die manier, echt fijn!

En die middag…?
Wat ik die middag deed? Ik legde mijn to do list aan de kant, plofte op de bank met Netflix en heb genoten van een paar uur even helemaal niks! Het deed me zo goed, ik denk dat ik dit soort momenten ook maar eens in mijn agenda ga plannen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *