De laatste tijd zag ik veel lijstjes van moeders voorbij komen op andere blogs, van dingen die duidelijk zouden maken dat ze een slechte moeder zijn. Gekscherend natuurlijk, maar vaak toch met een licht schuldgevoel dat ze bepaalde dingen doen, die ze eigenlijk liever niet zouden willen doen. Maar nu weten ze dat het niet altijd gemakkelijk is om consequent en pedagogisch verantwoord te blijven. En dat knaagt wel eens.
Het is helemaal niet erg dat het niet altijd zo gaat als je je had voorgenomen. Was je van plan om zonder straffen en belonen te opvoeden, maar ben je er nu achter dat dat verdomd lastig is? En doe je het nu wel, al is het maar af en toe? Of zet je je kind op sommige dagen echt veel langer voor de tv dan goed is? Wil je niet tegen je kinderen schreeuwen, maar doe je dat op dagen dat bij jou de maat helemaal vol is, toch iets meer dan je lief is?
En voel je je daar schuldig over?? NIET DOEN. Jij bent ook maar een mens. Gelukkig!
Je weet ondertussen donders goed dat je alles met de beste bedoelingen doet. Dat je ontzettend veel van je kinderen houdt en ze alles geeft wat ze nodig hebben. Dat je over het algemeen heel hard je best doet om wél alles pedagogisch verantwoord te doen. Dat je soms moe bent, waardoor niet alles perfect loopt. En dat ook mag.
En toch voel je je schuldig. Maar nu niet meer! Want het feit alleen al dat je je er schuldig over voelt, zegt dat je je er bewust van bent. Je weet dat het anders kan en waarschijnlijk doe je het meestal ook anders. Of je hebt dat eerst al geprobeerd, maar bent erachter gekomen dat dat voor jou (of voor jouw kinderen) niet werkt. Opvoeden is vallen en opstaan; niet alleen voor je kind, maar ook voor jou als moeder. Je blijft leren, ontdekken, nieuwe dingen proberen, oude patronen loslaten. Dat maakt het opvoeden nu juist zo mooi.
Het betekent niet dat je je voornemens gelijk moet loslaten bij de minste of geringste tegenslag. Want opvoeden is óók best hard werken soms. Maar af en toe loslaten is niet erg, net als het loslaten van iets dat je zo graag wilde, maar ondanks alle inspanning toch niet lukt. Als moeder kom je er vaak al gauw achter dat je veel meer nog dan consequent, vooral flexibel en creatief moet zijn. En dat leer je vanzelf!
Dus nog één keer heel diep opgelucht ademhalen….. en GENIETEN.
Dat heb je weer mooi gezegd. Je hebt zo mooi over ‘de moeders’ gesproken en het toch bij jezelf gehouden
Dankjewel Maartje! Nu ik het nog eens terug lees lijkt het inderdaad alsof ik het vanuit mezelf schrijf, maar in dit geval is dat eigenlijk niet zo. Ik voel mezelf niet zo snel schuldig en had me ook geen voornemens gemaakt. Ik wil graag andere moeders overtuigen om ook te stoppen met dat schuldgevoel en meer te accepteren, en dus te genieten. Ik hoop maar dat je het artikel nu niet minder mooi vindt ;-).
AMEN! Toen ik net moeder was had ik snel en veel last van schuldgevoel, nu zijn we 6,5 jaar verder en heb ik twee kindjes en gaat het gelukkig erg goed.
Hè gelukkig, schuldgevoel was dus nergens voor nodig ;-).