Door de maatregelen vanwege het Coronavirus zitten we massaal thuis. Hoe combineer je werk, school én het privéleven, dat zich nu allemaal op dezelfde plek afspeelt? Relaxed Opvoeden vroeg verschillende moeders hoe zij deze periode beleven.
Anna van Remundt, moeder van drie jongens (3, 5 en 7)
Toevallig omdat het een vrijdag is wanneer het interview plaatsvindt, heeft de man van Anna de kinderen. “Hij werkt in de ochtend en ik in de middag. Als iemand van ons afspraken heeft kan dat anders zijn, maar we regelen het altijd zo dat het goed in de agenda’s past.” Het klinkt alsof Anna en haar man de zaken goed op orde hebben. Vier van de vijf dagen brengt zij de kinderen naar school en werkt ze daarna thuis. Om drie uur haalt ze de kinderen vervolgens op. Op de woensdagen besteedt zij de hele dag aan de kinderen; op vrijdag doet haar man dat. De kleinste is op de maandag, dinsdag en donderdag naar de kinderopvang.
Tot 2,5 jaar geleden werkte Anna bij een grote, internationale corporatie. ‘Maar ik ben uit die ratrace gestapt’, vertelt ze. ‘Ik wilde me persoonlijk ontwikkelen, meer tools voor mezelf vinden.’ Tien jaar geleden reisde ze naar India af, om daar meer te leren over duurzame energie. “Ik leerde toen dat ze Awareness Through the Body op school kregen als vak. Ze gaven dat ook aan volwassenen en toen ik dat volgde, was ik verkocht.” Anna leerde er meer over en maakte het haar eigen. Inmiddels is ze haar eigen bedrijf gestart: de Kids Awareness Club. Deze richt zich op de persoonlijke ontwikkeling van kind en ouder.
“Ik heb mijn werk absoluut op de huidige situatie aan moeten passen”, aldus Anna. “Eerder werkte ik vanaf negen uur, half tien totdat ik de kinderen van school ophaalde en af en toe in de avond. Dat is nu natuurlijk anders met de kinderen thuis. Nu werk ik vanaf einde middag tot ’s avonds laat en weekenden.” Haar man werkt bij een woningbouwcorporatie en is normaal op kantoor; nu werkt hij op zolder.
Anna: “We doen het eigenlijk best wel goed. Tuurlijk, we zitten noodgedwongen samen en soms ook absoluut heel erg op elkaars lip. Maar aan het eind van de dag vraag ik de jongens altijd: ‘Hoe was je dag, wat gaan we morgen anders doen?’ Het gaat er heel erg om om met elkaar te blijven praten.”
De eerste week was pittiger dan de weken erop. “In het begin was ik heel erg bezig met structuur en een strakke dagplanning. Dat werkte eigenlijk heel beklemmend. We gaan nu meer mee in de flow van de dag. De kinderen móeten van ons niet al het schoolwerk doen. Het draait meer om leren zoals het bij hun, het weer en de situatie nu past. En daar horen ook spelletjes bij, want daar zit bijvoorbeeld ook rekenen in verstopt. Ik heb gemerkt dat als ik de strakke structuur loslaat – eerst om 9:00 uur leren, om 10:00 uur pauze, om 10:15 uur leren met scherm, dan lunch, dan rekenen, dan buitenspelen – het eigenlijk heel goed gaat. Dan doen we op een dag dezelfde dingen die ik in eerste instantie voor ogen had met meer positieve energie.”
Successen vieren
Anna en het gezin vieren hun successen. “Dit keer nam ik voor iedereen een tijdschrift/doeboek mee om te vieren dat we het best goed doen met elkaar; dat we trots op onszelf mogen zijn. Want het is absoluut niet makkelijk.”
De coronacrisis heeft ook voordelen. Anna: “Ik zie dat de kinderen echt een hele hechte band krijgen, omdat ze weten dat ze het met elkaar moeten doen. Maar natuurlijk vliegen ze elkaar ook weleens in de haren. Dan neem ik de tijd om hen te helpen met elkaar om te gaan. ‘Wat doe je als je broertje iets doet wat je niet prettig vindt? Denk je dat hij nu begrijpt dat dat niet prettig is? Heb jij voor elkaar gekregen wat je wilde? Slaan en pijn doen helpt niet, pak het anders aan. Wat kan je anders doen en zeggen, zodat hij het niet weer doet?’ Die aanpak werpt echt zijn vruchten af.”
De kinderen zijn zich goed bewust van de situatie. “Ja, ze beseffen heel duidelijk wat er gebeurt en waarom dat gebeurt. De jongste vindt het wel een beetje lastig; die vraagt weleens waarom hij niet meer naar de kinderopvang gaat en wanneer hij dan wel weer mag. Maar we hebben het er met zijn allen ook bewust over, we leggen uit dat het een virus is en dat zwakkere mensen daaraan kunnen overlijden en dat het onze taak is het virus niet verder te verspreiden.”
Gezegend
Haar woonlocatie is een grote hulp in deze periode, stelt Anna: “We zijn gezegend met waar we wonen, hier in Driebergen. We hebben een tuin en zitten aan de rand van het bos.”
Het zijn vooral de werktijden die Anna moest aanpassen; veel deed ze al via het internet. De online gesprekken en inspiratie delen kunnen gewoon doorgaan. De workshops en ontspanning-avonden heb ik wel moeten annuleren. Ook heeft ze haar programma iets aangepast; ze deelt nu veel speel-, doe-, beweeg-, ontspan- en mindset-inspiratie aan andere ouders over hoe om te gaan met deze situatie. “Zo kreeg ik een bericht via Instagram van een vrouw die vastliep en zichzelf een slechte moeder voelde. Dan praat ik met haar en deel inspiratie voor wat ze kan doen met haar kinderen; het is ook een moeilijke situatie. We kunnen nu niet even weglopen van onze kinderen. Van hun geluid, van hun continue aandacht vragen. Daarom geef ik bijvoorbeeld ook online live ontspanningssessies voor ouders, twee avonden in de week.”
Ook Anna loopt zelf weleens tegen dit soort zaken aan. “Daarom heb ik elke ochtend mijn eigen routine: ademhalingsoefeningen, yoga en koud douchen. Maar ik heb ook een ochtend gehad dat ik beneden kwam en alleen maar in de foetushouding kon liggen huilen: er moest gewoon heel veel uit.” Dat hield ze bewust niet verborgen voor de kinderen. Anna: “Die hadden het door en we hebben er open over gesproken. Doordat ik het besprak met mijn kinderen en het huilen mij opluchtte, werd ik daarna weer kalm en wisten mijn kinderen dat het weer oké was. Dat is ook mijn tip: wees open en maak het bespreekbaar. Het is niet erg dat je soms even niet weet hoe je ermee om moet gaan; als je dat verbergt, dan voelen je kinderen dat. Het is juist beter om je kind dan gewoon te laten zien dat jij het ook even niet meer weet. Laat je emoties eruit, want de kinderen voelen die toch wel. Maar wij, ouders, hebben vaak geleerd dat die emoties er voor de kinderen niet mogen zijn. Maar kinderen zijn juist in deze periode ook onze eigen leermeesters.”
Weer naar school
De oudste twee kijken er naar uit om weer naar school te gaan en weer met hun vrienden te spelen en meer duidelijkheid en structuur in hun schoolwerk te hebben. Voor de jongste is het superspannend, want die gaat na de meivakantie voor het eerst naar school, zonder te wennen. Gelukkig mag hij nog wel een uurtje afscheid nemen van zijn groep bij de kinderopvang.
Anna: “Ik kijk er wel naar uit om meer overdag te kunnen werken, als de jongens op school zijn. Dan kan ik iets normalere uren werken en ook weer eens een avondje met mijn man doorbrengen. We spreken elkaar wel erg veel, maar echt tijd om samen te zijn, te dromen en te reflecteren is waar wij op hebben ingegeven de afgelopen weken. Het is dat ik heel veel energie van mijn werk krijg, maar anders had ik dit niet zo volgehouden.”