Slapen…
Hot onderwerp tussen ouders met kinderen. En waarom? Niemand weet hoe het zal gaan. Wel heeft iedereen de hoop dat zijn/haar kind(eren) heel snel door zal slapen en dat ook blijven doen. Nooit in de avond/nacht wakker worden en het liefst doorslapen tot een half uur nadat jou wekker is gegaan zodat jij als ouder al opgestart bent.
Wat een perfect plaatje op deze manier!! Nou en nu maar even de realiteit onder ogen gaan zien…. bij geen 1 huishouden met kind(eren) zijn alle nachten vlekkeloos. Zonder dorstige kindjes, dromen en/of niet willen/kunnen slapen. En dan heb je ook nog te maken met hoe de kinderen hun ervaringen van de dag verwerken of andere gebeurtenissen die voor hun zelf veel impact heeft gehad.
Zo heb ik voor een poos geleden hele onrustige nachten gehad met Caithlynn en/of Milano. Telkens als Ronald op werkreis was en dus meerder dagen en nachten achtereen weg was. Eerste paar nachten werd ik geirriteerd, er is toch niks aan de hand! Ik ben er toch. Waarom slaap jij of jullie nou niet gewoon door! En zo nog wel een aantal van dat soort gedachten spookten door mijn hoofd. Na een paar nachten toch eens met Ronald over gehad, schat het is weer zo ver, onrustige nachten juist wanneer jij er niet bent! En ik hoor de onmacht in Ronald zijn stem waarop ik mij al verontschuldig want hij kan er niks aan doen. Maar ik wil ook even delen om zo mijn hoofd leeg te maken en samen tot een oplossing te kunnen komen. Kinderen bij mij in bed laten slapen is een no-go geweest altijd. Maar wat een rust als ze toch bij mij in bed slapen! Soms is 1 nachtje al voldoende voor hen. En wat wij denken te merken is het dat ze extra geborgenheid nodig zijn en die juist ‘s nachts zoeken. Zeker wanneer 1 van hun ouders er niet is en de anders dus nog wel.
Op een gegeven moment ben ik van mening dat je nog meer moet gaan kijken wat de behoefte van kind(eren) lijkt te zijn. En ik denk dat je er best in mee kan gaan mits het geen hele rare dingen zijn. Maar zoals bij elkaar slapen… laten we eerlijk zijn! met een goede nachtrust doet iedereen het beter! Dus waarom zal ik dan niet hun behoefte vervullen als dat het enige is? Wat ik dan ook vaak doe is ze nog vaker zomaar op de dag even extra knuffelen en kusjes geven. Nog een keer vaker zeggen dat ik van ze houd en trots op ze ben. En ik zie ze door deze stappen dan al snel rustiger worden gelukkig.
Hebben jullie ook wel eens onrustige nachten? En hoe gaan jullie er mee om? Veranderen jullie dan jullie eigen mening/stelling oid ook wel eens? Lukt het jullie ook om dan te kijken naar de behoefte van jullie kind(eren) en dus te observeren?
Tot snel weer! Liefs Melanie