Interview met Judith van Zuylen van Coaching het Zand.
Wie ik ben;
Ik ben Judith van Zuylen, 47 jaar, samenwonend met Sietze en onze twee dochters van 10 en 9 jaar in Utrecht, Leidsche Rijn.
Ik werk vanuit mijn praktijk aan huis als coach voor kinderen en ouders. Mijn doelgroep zijn introverte, gevoelige kinderen. Met name meisjes in de leeftijd van 8 t/m 12 jaar. Maar ook ouders die introvert en gevoelig zijn, begeleid ik.
Toen ik in 2013 al googelend de opleiding tot Kindercoach tegen kwam, kwamen voor mij heel veel dingen samen. Ik was al een aantal jaar op zoek naar een baan met meer zingeving. Toen ik las over de opleiding, wist ik meteen dat dit was wat ik wilde, eindelijk! Nog geen twee maanden later zat ik in de schoolbanken. In de anderhalf jaar die volgde heb ik veel geleerd over het vak én over mijzelf.
In eerste instantie had ik niet de ambitie om voor mijzelf te beginnen. Maar ik wilde de kennis die ik had opgedaan graag delen. Want ik wil kinderen (en ouders) graag leren dat ze goed zijn zoals zij zijn. Deze drive steeg uit boven alle beren die ik op de weg zag bij het opstarten van een eigen bedrijf. Lang verhaal kort, in januari 2016 zag mijn praktijk het levenslicht. Nu nog twee dagen in de week en per april ga ik uitbreiden naar 4 dagen per week.
Mijn visie en toekomstbeeld;
Het is mijn missie om meer inzicht te geven in en informatie over wat introvert is. Ik merk namelijk dat er nog weinig bekend is over wat introvert zijn nu eigenlijk inhoudt.
Het wordt vaak verward met verlegenheid. Tot ongeveer 7 jarige leeftijd wordt verlegenheid door de omgeving wel geaccepteerd en soms zelfs schattig gevonden. Als kinderen ouder worden, dan verandert de mening hierover echter: het verlegen gedrag moet maar eens afgelopen zijn. In de extraverte wereld waarin we leven dien je namelijk direct je mening te geven, op school veel in groepjes te werken en veel activiteiten te ondernemen. Verlegenheid is dan niet handig. Wat veel mensen echter niet weten is dat introvert zijn geen verlegenheid is, maar een andere manier van hoe het brein werkt.
Introverte kinderen kunnen hierdoor niet direct hun mening geven, denken langer na en worden daarom vaak als stiller ervaren. En hoe meer een kind gepusht wordt om antwoord te geven, hoe moeilijker voor het kind. Zo kan er zelfs gedacht worden dat het kind dom is. Niets is minder waar! Wie introvert is, heeft namelijk heel veel gedachtes en denkt diep over zaken na.
Het gevaar bestaat echter dat deze kinderen wel het beeld krijgen dat zij dom zijn, ze worden over het hoofd gezien en zij voelen zich anders. Dit maakt onzeker en kan ook leiden tot faalangst, een laag zelfbeeld of zelfs depressie. Zij kunnen in hun beleving namelijk niet voldoen aan de norm.
Deze kinderen hebben de wereld echter heel veel te bieden, maar dat moet hun wel verteld worden. Wat ik in mijn praktijk doe is deze kinderen en hun ouders leren wat introvert is, dat ca. 1/3e van de bevolking introvert is en dat het kwaliteiten met zich meebrengt, zoals goed kunnen luisteren en observeren. De kinderen laat ik hun kwaliteiten zelf ontdekken en ervaren. Op deze manier krijgen ze weer zelfvertrouwen.
Naast de begeleiding van kinderen en ouders, wil ik komend jaar ook een informatieavond voor docenten houden, zodat zij meer begrip krijgen voor en inzicht in hun introverte leerlingen.
Het begeleiden van ouder & kind;
De manier van begeleiden is afhankelijk van de vraag en situatie. Ieder mens is immers anders en heeft een andere vraag. Wat in mijn praktijk wel centraal staat is rust, ruimte en aandacht. Verder is het belangrijk om te doen en te ervaren: wat zijn mijn kwaliteiten, waar is mijn grens. Gesprekjes worden daarom afgewisseld met oefeningen, spelletjes, tekenen, knutselen etc. Het beste van waaruit je kan opvoeden is interesse en luisteren.
“wees oprecht geïnteresseerd in het verhaal van je kind”.
Zorg voor een rustig moment, bijvoorbeeld tijdens een wandeling of een autorit *het praat makkelijker als je elkaar niet de hele tijd hoeft aan te kijken* Val hem ook zo min mogelijk in de rede.
Als je er zelf niet uitkomt, dan zijn er veel kundige kinder- en gezinscoaches, ieder met een eigen specialisme. Kijk welke praktijk en aanpak bij jou, je kind en gezin past. Wees als ouder ook bereid om naar jezelf te kijken.
Kinderen worden niet voor niets de spiegels van hun ouders genoemd. Vraag jezelf af: herken ik mijn eigen gedrag in dat van mijn kind, of vertoont je kind wellicht gedrag van je vader, moeder of ander familielid waar jij moeite mee hebt? In dit soort gevallen is het interessant om te kijken naar jou behoefte.
Meest voorkomende problemen die ik zie;
Ouders zien een kind dat zich moeilijk uit, een kind dat snel overweldigd is en/of een kind dat zich thuis anders gedraagt dan op school. Ouders willen hun kind graag helpen, maar komen er niet achter wat er omgaat in het hoofd van hun kind. Dit kan een gevoel van onmacht geven. Ook kan het patroon ontstaan dat ouders het kind blijven bevragen en het kind ‘weet ik niet’ blijft antwoorden, verder in zichzelf keert en/of zich onbegrepen voelt.
Als kinderen in mijn praktijk komen, kan blijken dat zij tegen andere problemen aanlopen. Zo voelen zij zich anders in de klas, krijgen zij niet alles mee wat de juf zegt, of vinden ze bijvoorbeeld nieuwe situaties heel spannend.
Zodra ouders en kinderen leren dat een introvert, gevoelig kind tijd nodig heeft om over een antwoord na te denken, tijd nodig heeft om te wennen aan nieuwe situaties, emoties van anderen onbewust makkelijk oppikt en diep over dingen die zij horen en zien nadenken, dan komt er begrip en duidelijkheid. Onze maatschappij is voor een groot deel gericht op een extraverte manier van doen. Dit sluit niet (altijd) aan bij de introverte wijze. Zodra dit duidelijk is, kunnen we gezamenlijk op zoek gaan naar kwaliteiten van introvert zijn en manieren die bij het kind passen om met zelfvertrouwen in de extraverte maatschappij te kunnen staan.
Het omarmen in deze wereld;
Wat de wereld kan helpen is dat er niet gekeken wordt naar goed of fout, maar naar kwaliteiten. Ieder ander kan namelijk iets wat jij niet kunt. Dus kijk wat jouw kind (broer, partner, collega etc.) kan toevoegen. Zo kunnen introverten nadenken over alle plussen en minnen van een plan, waarna een extravert het met enthousiasme kan uitdragen in de wereld. Zo ontstaat synergie en verbinding.
“Jij bent de beste ouder voor je kind. Maak plezier en leef!”