Het is alweer twee weken geleden. Echt. Time flies when you are having fun. Geloof ik. Het is niet zo dat ik het heel erg druk heb. Ik bedoel, ik ga verhuizen ja. En dat is nu er nog geklust wordt in ons nieuwe huis niet heel erg druk voor mij. Wel voor Lief. Die ook gerust zegt als ik zeg: ik kom helpen met verven en schilderen; “Dat kun je niet.” Lekker motiverend en denigrerend! Maar goed, het geeft me ook een vrijbrief. Hoef ik het niet te doen. En heb ik het niet zo druk met verhuizen. Ja nadenken over wat er allemaal nog moet gebeuren of wat er nog te regelen valt. En even overleggen tussendoor met die lieve Lief.
Het ging vroeger al zo. We gingen altijd kamperen. Mijn vader z’n trots, een echte De Waard – Albatros tent, kon hij alleen samen met mijn zusje opzetten. Mijn moeder en ik lieten hun dus ook in die waan. Wij sjouwden de spullen van de auto naar de tent. Het bewijs dat mijn moeder en ik het ook echt niet konden, is er trouwens niet. We hebben ons aandeel zeker geleverd qua kamperen. Met het hele gezin en ik zelf later ook met toenmalige partner. Ik wist precies hoe die Albatros ( ja we mochten ‘m wel lenen) opgezet moest worden.
Ook met klussen gingen mijn vader en zus aan de slag samen. Mijn moeder en ik zijn voor de versnaperingen, dingen halen zoals een visje of kroketje als lunch, of iets van gereedschap aangeven. Ik heb op kamers gewoond, daarna in een huurhuis en toen ik mijn koophuis had, mocht ik voor het eerst plinten schilderen van mijn vader. Hij deed het voor en zo moest ik het nadoen. Nu is de man echt een lieverd en een echte, ja nog een echte, timmerman en kan nog steeds huizen bouwen en oplossingen bedenken. Hij doet het allemaal liever zelf. Want dan gebeurt het goed. En bikkelen kan hij daardoor ook. Nu heb ik ook zo’n Lief. Men zegt inderdaad dat je op zoek gaat naar iemand die met sommige dingen op je vader lijkt. Heremetiet.
Voormalige partner was niet zo klusserig onderlegd. Al vond zijn moeder alles geweldig wat ie deed. Maar ja, mijn standaard van hoe het eindresultaat er uit moest zien, lag erg hoog met zo’n handige vader. Dus hij redde het niet. Op meerdere fronten ging er iets mis, dat daar gelaten. Gedoemd te mislukken bleek het dan ook. Mijn liefste Lief kan heel veel. Echt ontzettend veel. En daar ben ik blij mee. Al denkt hij nog steeds dat ik die standaard hanteer. En dat is niet zo. Hij doet van alles heel goed. En als iets niet zo lukt, dan verzint ie er iets op. Hij is zo slim! Ik vind het prachtig! Hij lijkt dus inderdaad met sommige dingen op mijn vader, maar ook met een heleboel niet. En dat is ook best fijn.
Maar goed dat de tijd voorbij vliegt, terwijl ik echt als “practice what you preach-er” genoeg rust inbouw, het is apart. We zijn over de helft van het schooljaar heen. Vorige week woensdag was dat geloof ik. Precies de helft van de 41 weken. Het aankomende dinsdag alweer Volle Maan. Ik ben net over de Nieuwe Maan energie heen. En ik doe mijn werk, het is wat rustig op het moment, heeft alles te maken met die verhuizing. Ik heb leuke dingen in het vooruitzicht qua werk, qua wonen en het gaat allemaal eigenlijk best heel prima. Sommige dagen lijken misschien drukker dan andere en dat heeft dan weer alles te maken met die planeten en de sterrenbeelden.
Het is erg leuk om je er eens in te verdiepen. Dat betekent niet dat je astrologie moet gaan studeren, maar volg me eens op Facebook of Instagram. Ik deel van alles wat ik maar te pakken kan krijgen van de wijze dames van de astrologie. En ja nu ik er over nadenk het zijn eigenlijk alleen maar dames. Grappig. Je kunt er je voordeel mee doen, als je weet dat er een dag aan zit te komen waar je best wat moet doen en de energie werkt niet echt mee. Alleen al het besef dat waarschijnlijk niet alles lukt of op de manier dat jij vind dat moet, scheelt enorm. Ik heb vandaag zo’n dag. Tienduizend en één dingen te onthouden en te doen. Vanavond sta ik op een beurs, nu heb ik dat vaker gedaan, maar je moet het wel even voorbereiden. Vandaag overdag had ik ook nog afspraken en die wasmand riep na twee dagen alweer dat ie vol zat… kun je het geloven? Ondertussen is het Valentijnsdag. Bluh.
Ik vind mijn Lief en kids en ouders en dinnetje altijd lief. En doe vaker lieve dingen voor ze. Maar een kaartje schrijven. Vergeet ik dan weer. Begin van de week denk ik er aan, dan is het nog te vroeg en vergeet ik het later weer. Ik heb wel een arretjescake gemaakt. En daar hartjes op gelegd van gepofte rijstkorreltjes. Hopelijk kunnen kids en Lief dat waarderen als mijn bijdrage van Valentijnsdag dit jaar. Ik heb namelijk die beurs. En zoonlief moet vroeg sporten, dus uitgebreid eten wordt het niet. Kliekjes uit de vriezer. How romantic. Maar vooral voedzaam en daar gaan we voor.
Nu bedacht ik me ook nog dat ik een blog moest schrijven. Eerst wilde ik dat uitstellen naar morgenochtend, net voordat ik weg ga naar een afspraak. Maar dacht ik opeens: Laat ik eens slim zijn en die blog nu gaan schrijven. Moet lukken. Kan ik morgenochtend mijn tijd wijden aan mijn Inspiratiemail en de ValentijnsChallenge!
Nailed it! Ha, ben ik toch een klusser 😀