Het begin van het moederschap…
Wat leuk dat je mijn blog erbij hebt gepakt! Als eerst heb ik een vraag voor je.
Hoe voel jij je op dit moment, heb je tijd om deze blog te lezen, heb je tijd gemaakt, lees je de blog tussen de bedrijven door?
Ik ben heel benieuwd…
Ik hoop eigenlijk dat je nu even relaxed zit met een bakkie op de bank, in de tuin of aan je keukentafel 😉 Heel even niks. Behalve wat lezen dan;)
Helemaal leuk dat je daarin ook wat tijd pakt voor het lezen van mijn blogs.
Ik ga met jullie evalueren over mijn blogs tot nu toe. Herken je dat? Dat je even een momentje gaat kijken van wat was ik aan het doen en hoe zat het ook alweer.
Mijn eerste blog schreef ik al een stukje wat over het moederschap. Blog 2 nam ik jullie mee een stapje terug, om een kijkje te geven in hoe ik aan het zoeken was naar wat ik wilde en ook vooral niet meer wilde. Heb jij dat ook weleens ervaren? Dat je soms is even weer wilt kijken van waar sta ik, wat wil ik, volg ik mijn eventueel gestelde doelen nog, of wil ik iets anders?
Deze blog, nummer 3 neemt jullie mee in de weg richting het moederschap. De volgende blog, blog 4, zal gaan over de zwangerschap en ook weer een stukje van mijzelf. Want we zijn naast moeder natuurlijk ook nog zoveel meer. Alleen hoe verdeel je dit soms? Waar loop je tegen aan en hoe doe je het nu met twee of drie, of meer kinderen? Hoe doe jij dat? Als je het leuk vindt is je verhaal meer dan welkom. Er zijn al een aantal moeders die hebben aangegeven ook hun verhaal te willen delen via deze weg. Zo krijgen we een mooie verzameling! Dus voel je vrij en vooral niet verplicht! Mail mij gerust.
Het begin van het moederschap … december 2015
Ik voel me steeds beter en beter, ik laat een aantal diepe dalen achter me … de wens voor het stichten van een gezin hebben we al eventjes, maar nu voel ik ook meer en meer ( je hebt heus alsnog wel vragen ) klaar te zijn voor het moederschap.
David en ik dromen en fantaseren over ons hopelijk toekomstige gezin.
De wens komt steeds vaker en sterker naar boven. Ik stop met de pil …
Ik moet nog wel afstuderen maar dat einde is inzicht en we staan er gewoon geheel open in zonder verwachtingen.
Ik heb inmiddels 1,5 jaar een nieuwe baan (programmabegeleider bij het COA) en ik voel me al een stuk beter op mijn plek, hier kan ik mensen begeleiden, helpen en ondersteunen. Kennis overbrengen. Een stukje basis kunnen bieden in het stuk waarin deze doelgroep te kampen heeft met een behoorlijke wankele basis. Hopelijk kunnen wij dit in dit vak wat teruggeven. Zowel een stukje basis als veiligheid.
Wij zijn ons bewust van het feit dat kinderen krijgen écht niet zomaar iets is.
We leven van dichtbij mee met vrienden bij wie het helaas niet vanzelf mag gaan. We zien wat een hoop energie, verdriet, kracht en een ongekend groot geduld dit kost. Maar ook wat een enorme power zij hebben omdat te kunnen volhouden. Heel positief! Heel inspirerend ook, dat brengt veel, ook voor anderen!
Goed, je stapt dus heel realistisch deze wens in … Maar zoals het met wensen werkt… op een gegeven moment wordt je verlangen wel steeds groter. En lukt dat ”er los in staan zonder verwachtingen” minder makkelijk.
Oktober 2016
We maken een sprongetje naar oktober…
Maand om maand wordt ik gewoon ongesteld.
Inmiddels ben ik afgestudeerd in oktober en begin ik met het opstarten van mijn bedrijf van binnen. Snel? Misschien?!
Maar nu kan ik eindelijk doen wat ik graag wil, deze wens was al een behoorlijke tijd aan het sudderen, maar nu met een diploma, ( ik vond altijd dat ik het ook zonder diploma wel kon, haha ) heeft het officieel gezien meer body en kan ik mijn creativiteit en missie overbrengen. Ik wil aan de slag met mijn wens voor anderen, met de wens voor mijzelf, mijn missie overbrengen:
Zoveel mogelijk kinderen en de ouders te kunnen helpen zich gelukkig en energiek te voelen. Bij de kinderen richt ik me voornamelijk op hoe met emoties om te gaan, de emoties echt te leren kennen, eigenwaarde vergroten, een nóg positiever zelfbeeld geven. En te gelijkertijd kijk je naar deze thema’s ook met de ouders. Om je gelukkig te voelen of meer energie te krijgen, ook binnen het gezin, is het eerste belang juist hoe het met jezelf gaat. Gaat het met jou goed? Dan kan je dit ook doorgeven aan de ander. Het gaat het er niet om om minder te doen misschien, want moet dat? Maar echt door dié dingen te doen waar je energie van krijgt en waar je plezier uithaalt. En als je weet hoe je die keuzes kan maken ben je een heel eind op weg.
Zo bouw je met elkaar een positieve plek, een gelukkige plek, waar je jezelf kan zijn, waar alles bespreekbaar is, en waar je met elkaar in verbinding bent, in een veilige omgeving die valt of staat met prettige en goede communicatie, ook wel geweldloze communicatie genoemd”
Ondertussen heb ik toch stiekem wel wat spanning opgebouwd, door elke maand die voorbij gaat en de menstruatie die blijft komen, echt ontspannen voelt het niet meer. Ik betrap mijzelf erop dat ik steeds meer begin te letten op de vruchtbaarste dagen…Ik voel dat er druk opkomt…Ontspannen hét moment aangrijpen is er niet bij…maar..
Wauw! december 2016 …
We hebben besloten oud en nieuw eens over een andere boeg te gooien!
En zo belanden we met vrienden in Londen.
Ik voel me de dagen voor het vertrek behoorlijk vermoeid en als ik de trap oploop lijkt het wel of mijn conditie naar nul, zero, nul, nul is.
Terwijl dit echt super de super op peil was!
Ik zit lekker in mijn vel, sportlessen op peil, mijn lijf en hormonen goed op orde, ik ben helemaal ingeburgerd in een nieuwe voedingsstijl doordat ik inmiddels een jaar hormoon proef eet. (Daarover later meer …) Feit is, en daar schrok ik (positief) van, ik had het wat losser gelaten, want ik ben gewoon al 7 dagen over tijd! Ik word helemaal nerveus wakker die ochtend na oudejaarsnacht, ik maak David wakker (sorry nog D, was wel heel vroeg;) en we besluiten toch een test te halen omdat we eigenlijk niet kunnen wachten.
Met een aantal omwegen hebben we een test gekocht, want dit willen we eerst samen eens even ervaren, afwachten.
Eenmaal terug in het hotel, ik durf niet te kijken…ja hoor, een plusje! Een positieve test! Tranen rollen over mijn wangen, ik maak een vreugde dans, zo mooi heb ik nog nooit gedanst!
Natuurlijk wilde ik het bijna vertellen want we waren zo blij!
Maar eerst opa’s en oma’s en David wilde liever nog wachten. Maar ik kon dat niet. De boekjes om het opa’s en oma’s te vertellen hadden we al in huis. Eerder dit jaar hebben we die in een enthousiaste bui gekocht, tijdens het fantaseren over hoe we het de familie en vrienden het wilden gaan vertellen.
Eenmaal weer thuis kan ik toch echt niet meer wachten en hebben we het 3 dagen na thuiskomst verteld aan de opa’s en oma’s.
Maar dan …
Januari 2017
7 januari… Ik verlies heel veel bloed.
Ik schrik zo enorm en voel eigenlijk dat het niet goed is.
Ik bel de verloskundige en leg alles uit.
We mochten meteen komen voor een echo.
Het bloeden gaat maar door.
Op de echo gaan we kijken wat er aan de hand is …
Op de echo is niet goed te zien dat de baarmoeder leeg is, er is een kans dat dit een bloeding is die geen kwaad kan. Maar ook een kans dat het wel mis is. Pfff wat een gedachten gaan er in een rap tempo voorbij.
De kans dat het mis is, is groter. Helaas lukt het me toch niet goed meer om realistisch te zijn, ook al wil ik dat wel naar buiten toe laten doorschijnen want ik heb hoop, en de hoop die ik heb, wil ik dat aan anderen laten zien, zodat ook zij mee hopen.
Die kleine zin ” het is niet goed te zien dat de baarmoeder leeg is ” heb ik met beide handen aangepakt als een sprankje hoop, als een hoopwondertje dat er toch wel degelijk nog een baby’tje groeide.
We maken een afspraak voor twee weken later zodat we het dan zeker weten wat er aan de hand is. En dan dus zeker weten dat de baarmoeder schoon is.
Ondertussen gaat het bloeden nog wel door maar ik heb nog steeds een sprankje hoop…
Twee weken later is de baarmoeder nog niet schoon. Ik moet naar het ziekenhuis.
Eenmaal daar komen we in een rollercoaster …
De arts geeft aan vocht te zien bij de eierstok en een onrustig plekje buiten de baarmoeder.
Ineens moet ik blijven en worden er bloedtesten afgenomen omdat de arts aangeeft dat de kans groot is dat er een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gaande is.
Er vliegen me verschillende woorden en termen om de oren, er wordt gezegd dat de kans groot is dat ik geopereerd moet worden.
Ik kon het allemaal niet meer volgen. Dit wilde ik niet horen, ik dacht namelijk nog steeds, hoe naïef ook, toch misschien nog zwanger zijn. En nu ging het gesprek radicaal ergens anders over…
Na een paar uur wachten worden we gelukkig uit de grote onzekerheid gehaald, het was vals alarm, er is gelukkig geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap! Ook de baarmoeder is schoon.
Het is fantastisch nieuws, want er is niks ernstigs aan de hand, maar zo snel lukt het me niet die emoties te plaatsen. Wat zagen ze dan wel?! En er is dus geen baby’tje…!
We zijn praktische helemaal heen en weer geslingerd.
Goed, of eigenlijk helemaal niet goed en helemaal niet leuk want het is dus een miskraam. Zo voel je je dan. Ook al wil je dankbaar zijn en dat zijn we ook, want er is gelukkig verder niks ernstigs!
Nu was dit dus wel het moment waarop we in ieder geval op adem kunnen gaan komen en voelen én dus accepteren dat het een miskraam is. Nu kan het verdriet wat er al was, er helemaal zijn. Eruit. Dat was echt een flinke ontlading…
Die hele sneltrein in het ziekenhuis is ook de arts niet onopgemerkt gebleven want de volgende dag belt de arts om zijn excuses aan te bieden van de té snel getrokken conclusie. Dit was een fijn gesprek, hij zag ons niet als een nummertje patiënten, maar zag ons verdriet, onze heen en weer geslingerde emoties en zag dus ons…dat was heel erg fijn, dit voelde behoorlijk waardevol…
Lees mee in mijn volgende blog! Vragen, Stel ze gerust en blijf er niet mee rondlopen, zonde, kost veel te veel energie:)
Liefs en ik hoop tot de volgende.
Marleen
Wil je meer blogs lezen? Volg dan deze link;
http://relaxedopvoeden.nl/category/bloggers/marleen/