Een reis naar het verleden

Een reis naar het verleden. Ingrid en Lotta hadden afgesproken om samen naar de Primark te gaan. Deze ligt in de stad waar ik op internaat heb gezeten. Die ochtend werd ik vroeg wakker met een onrustig gevoel. Ook had ik heel sterk het gevoel dat ik mee moest gaan.  Ik wist niet waar dit vandaan kwam. Wanneer een uitstapje op de planning staat, moet ik altijd aftasten of het wel haalbaar is voor mij. Ik kan namelijk nooit relaxed door de stad lopen. Alle zintuigen staan op scherp om onveilige en gevaarlijke situaties, voor te kunnen zijn. Dit kost zoveel energie dat ik minstens twee dagen nodig heb om bij te komen.

Een reis naar het verleden

Het was prettig dat Lotta vroeg in de avond een afspraak had om te babysitten. Hierdoor wist ik dat de tijd die we hadden, beperkt was. In de stad zijn we eerst wat gaan drinken. Intussen nam ik alles in me op en probeerde de sfeer af te tasten. Dit heb ik altijd nodig om me enigszins veilig te kunnen voelen. Na een half uurtje zijn we de Primark ingegaan. Met de drukte viel het wel mee. Omdat we er niet vaak komen, kan Lotta er uren rondlopen. Ze had aardig wat kleding uitgezocht om te passen. Terwijl Lotta in de paskamer stond, raakte ik overprikkeld.  Ik kreeg het gevoel dat ik meteen de winkel uit moest om een paniekaanval te voorkomen. Intussen weet ik dat ik naar mijn gevoel moet luisteren en moet handelen. Gelukkig was ik er vroeg genoeg bij.

Voor dat we de Primark inliepen, had ik een afgelegen terrasje gezien dat in een steegje lag. Er zaten geen mensen op het terras. Hier heb ik me even teruggetrokken om bij te komen. Ik bestelde een kopje koffie en betaalde meteen de rekening, zodat ik de ober niet opnieuw hoefde aan te spreken. Op zo’n moment wil ik het liefst helemaal alleen zijn en heb ik geen enkele behoefte aan contact. Zodra ik weer met beide benen op de grond stond, ben ik teruggegaan naar Ingrid en Lotta.

Toen we klaar waren met shoppen, hoorde ik mezelf zeggen dat het internaat waar ik heb gewoond, vlakbij was. Ineens wist ik waarom ik mee wilde. Ingrid vroeg of ik er heen wilde. Ik wilde dit wel maar dacht dat we er geen tijd voor hadden. Alsof het zo moest zijn, kreeg Lotta een berichtje dat het babysitten twee uur verschoven werd. Hierdoor hadden we alle tijd om naar het internaat te gaan. Ingrid vroeg of ik het adres nog wist. Ik zei dat ik het niet meer wist. De laatste keer dat ik er was geweest, was zo’n 35 jaar geleden. Een paar seconde later seconde later, gaf een van mijn binnenmensen het precieze adres aan Ingrid.

Nog steeds ben ik verbaasd wanneer dit soort dingen gebeuren…

We besloten ernaartoe te gaan. Ik herkende de straten alsof ik er gisteren nog was geweest. Ik zag de bushalte waar ik vroeger uitstapte. Ineens besefte ik dat ik als kind van negen daar alleen liep. Toen was het heel normaal maar nu zag ik hoe onverantwoord het eigenlijk was. Het was namelijk nog een heel stuk rijden voordat we bij het internaat waren. Het terrein lag helemaal afgelegen in een bosrijke omgeving.  Op het terrein waren nieuwe gebouwen bijgekomen. Verder was er niet veel veranderd. De gordijnen van mijn oude slaapkamer zagen er precies hetzelfde uit als 35 jaar geleden. Het was alsof de tijd had stilgestaan.

Er was een gebouw waar ik als kind zijnde, vaak heen ging. Hier woonden de baby’s en peuters. Samen met groepsgenootjes keken we stiekem door het raam. De baby’s lagen meestal in de box. Wanneer er geen groepsleiding aanwezig was, iets dat heel vaak voorkwam, zochten we contact met de kleintjes. Zij vonden het altijd leuk om ons te zien. Zodra ze ons zagen, kwamen ze op ons afgerend. Ik vertelde hier heel luchtig over omdat dit voor mij, heel normaal was.

Lotta vond het niet normaal dat baby’s en jonge kinderen naar een internaat moesten. Ik vertelde dat ik het huis uit moest omdat mijn ouders vonden dat ik een moeilijk kind was. Lotta kon zich hier niets bij voorstellen. Wat moest een kind wel niet gedaan hebben om uit huis gezet te worden? De grote gebouwen, waar nog steeds baby’s en kinderen woonden, maakte veel indruk op haar. Ze dacht dat het tegenwoordig bijna niet meer voorkwam dat kinderen naar een internaat moesten en was er van uit gegaan dat kinderen in pleeggezinnen terecht zouden komen. Ze vond het zielig voor de kinderen dat zij door hun ouders weggestuurd werden.

Het was confronterend om naar het internaat terug te gaan. Toch is het heel goed geweest omdat ik voor mijn gevoel deze periode kan afsluiten. Het gesprek met Lotta was een eyeopener en deed veel met me. Lotta had helemaal gelijk. Jarenlang heb ik me onterecht schuldig gevoeld.  Het feit dat ik als heel jong meisje uit huis werd gezet, zegt meer over mijn ouders dan over mij. Ook wij hebben binnen ons gezin, heel moeilijke periodes gekend.  Toch is het nooit in me opgekomen om mijn kinderen uit huis te plaatsen. Wat er ook gebeurd en hoe moeilijk het soms ook is. Ik vond het al moeilijk dat Mette en Lotta op schoolreis gingen. Ze waren vier dagen van huis maar het leek een eeuwigheid te duren. Er viel een last van mijn schouders toen de vier dagen om waren…..

 

Mirte & Co

 

Wil je meer van ons lezen? Volg dan deze link; http://relaxedopvoeden.nl/category/bloggers/mirteco/

One Reply to “Een reis naar het verleden”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *