Dromen mag je niet opgeven!
Dromen mag je niet opgeven! Alweer 2,5 jaar zit ik ziek thuis. Terugkijkend op die 2,5 jaar lijkt het een eeuwigheid, maar gevoelsmatig ben ik nog maar net ziek geworden. Ik ben van ver gekomen, een diep dal waar ik nu nauwelijks meer een voorstelling van kan maken. En ik merk dat ik er klaar voor ben, klaar om weer wat te gaan doen. Waar ik eerst voor mezelf beschermd moest worden, omdat ik wilde werken, terwijl ik daar écht niet toe in staat was, is het nu in mijn belang dat ik ook weer echt iets ga doen.
De ideeën en de plannen zijn er al langer. Iemand zei ooit tegen me, je kunt pas vooruit als je écht weet wat je graag wil. Dat idee kwam anderhalf jaar geleden. Ineens wist ik het: ik wil mijn eigen winkel! Een rare overstap voor iemand uit de onderwijswereld, zonder ook maar enige ervaring, maar ik wist het helemaal zeker. Vooral nadat mijn reïntegratie in het onderwijs volledig mislukte (later bleek dat mijn bore-out daar mee te maken had. Reïntegratie in hetgeen me ziek maakte, bleek in mijn geval juist voor een terugval te zorgen) en ik via bekenden zag dat werken in de GGZ of aanverwante tak van zorg voor mij ook niet was weggelegd. Ik werkte mijn idee uitgebreid uit: een winkel waarin ik mijn doelgroep – de hoogbegaafden en hoogsensitieven – op microniveau kon helpen, zonder bemoeienis van regels en overheid. Ik wilde een zo breed mogelijk scala aan producten in mijn assortiment opnemen, waar kinderen, ouders en (jong)volwassenen mee geholpen zouden zijn, zonder een wachtlijst van 12 weken. Denk aan friemel-spul, zoals de fidgetcubes, kauwsieraden en de tangles, maar ook verzwaringsdekens en smartgames. Boeken, meditatiekussens en wiebelkussens. De lijst is zo lang dat ik mijn blog er maar niet mee zal vullen. ‘Is er überhaupt markt voor?’, was een veel gestelde vraag. De 2,3% die het betreft weten dat er absoluut markt voor is, sterker nog, er is een grote behoefte aan! Veel producten worden via webshops op een onpersoonlijke manier aangeboden, terwijl juist deze doelgroep de producten moeten kunnen zien en voelen. Veel webshops bieden een selectie, maar niet alles. Met als gevolg dat je vaak nog bij verschillende winkels moet gaan shoppen, met veel verzendkosten tot gevolg. Ik wil dus een fysieke winkel. Maar dat werd me al gauw uit het hoofd gepraat. Ik zou in het begin niet genoeg omzet draaien, om de huur te kunnen dekken en dat zou al snel leiden tot een faillissement. Ik moest beginnen met een webwinkel. Mijn eerste concessie: geen persoonlijk contact.
Vervolgens werd er nog steeds getwijfeld aan de haalbaarheid. Ik zou niet genoeg omzet draaien om in mijn levensonderhoud te voorzien. Ik moest diensten erbij gaan aanbieden. Ik moest huiswerkbegeleiding gaan bieden, voor €50,- per keer per kind. Of trainingen of workshops. Dat zou de pot wel spekken. Dat ik al heel vroeg had besloten dat ik dat niet wilde, moest ik opzij zetten. Er moest brood op de plank. Waarom geen huiswerkbegeleiding? Dat wordt altijd na schooltijd gegeven. Ik zou dan werken om de kinderopvang van mijn kinderen te betalen. En nog erger: ik zou wederom andermans kinderen voorrang bieden op mijn eigen. Het zou de tweede concessie zijn die ik moest doen. Mijn coaches vonden mij dwars. Ik zag het grotere geheel niet. Het was een offer die ik moest maken om mijn droom te realiseren. Ik werd weer doodongelukkig, nadat ik een half jaar eerder vol goede moed wilde gaan beginnen. De tijd was er duidelijk nog niet rijp voor. In de tussentijd moest ik dan maar gaan solliciteren, want zonder diensten, was de winkel niet levensvatbaar. Mijn plan werd in de koelkast gelegd en ik zakte geestelijk en lichamelijk weer weg, ondanks dat ik weer aan de slag wilde. Dus actief aan het solliciteren – weer in loondienst, wat ik niet wilde (mijn derde concessie) – en tegelijkertijd samen met vrienden een eigen initiatief opgestart: HOE (Hoogbegaafdheid Ondersteuning en Educatie). Mijn rol beperkte zich tot de achtergrond, maar ik was weer actief bezig en onder de mensen. Dat deed me wel veel goed, ondanks dat het me ook veel heeft gekost (niet alleen energie). Het moment naderde dat mijn 2-jarige termijn van de ziektewet op zijn einde liep, met alle processen met het UWV van dien. En daar kwam de diagnose CVS ook nog bij.
Enkele weken terug stelde mijn loopbaancoach een gesprek voor met iemand die me wellicht zou kunnen helpen. Iemand die in hetzelfde schuitje zat en ervaring had met start-ups. Tijdens het gesprek werd mij door deze persoon gevraagd wat mijn droom was. Ik vertelde over mijn winkel en de achterliggende visie. Ze zag me opleven en zei me dat mijn droom wel degelijk levensvatbaar was, ondanks wat mij eerder was verteld. Het feit dat deze werd uitgekleed door mensen die mijn visie niet deelden, zorgde voor mijn terugval. Mijn bore-out werd erdoor gevoed. Ik moest mijn talenten en dromen benutten en voeden. Na afloop van dit gesprek zag ik het leven weer iets rooskleuriger in en voelde ik me voor het eerst sinds tijden weer goed. Ik heb mijn droom afgestoft en ben weer gaan kijken naar de mogelijkheden. Ik heb me opgegeven om de opleiding tot Kerntalentenanalist te gaan volgen in het najaar bij CoreTalents, zodat ik mensen die in hetzelfde schuitje zitten kan helpen bij het vinden van hun talent en zo ook bij het waarmaken van hun droom. Mijn winkel gaat er ook zeker komen, de details werken we gaandeweg nog uit. De opleiding zal een mooie aanvulling zijn op de visie van mijn winkeltje.
Het solliciteren loopt door en begint ook beetje bij beetje iets op te leveren, zo ben ik nu een gids in opleiding bij Museum Romeinse Katakomben in Valkenburg. Als alles goed gaat mag ik volgende maand actief als gids aan de slag. Mijn passie voor geschiedenis wordt hierdoor ook gevoed.
Het gaat met pieken en dalen, en het gaat zeker niet zonder slag of stoot, maar een ding heb ik zeker geleerd: geef je droom niet op en doe geen concessies, omdat anderen je visie niet zien of begrijpen. Sluit je aan bij mensen die dat wel doen en er gaan deuren voor je open. Het kost alleen wat tijd. In mijn geval 2,5 jaar.
Warme groet,
Jacqueline
Meer blogs van mij vindt je hier;http://relaxedopvoeden.nl/category/bloggers/jacqueline-schepers/