Prikkels, een overdaad aan.. Ik kan er niet meer tegen! Wees niet bang, deze creatief intuïtief coach die moeders helpt meer rust in hun hoofd te creëren met meer kleur en magie, is niet zelf ten onder gegaan! Ik zag […]

Cliché, de tijd vliegt!
Cliché, de tijd vliegt! En we zijn alweer in week 1. Echt sinds ik kinderen heb, kloppen al die clichés… vooral die van de tijd vliegt. Want voor je het weet ben je zo een jaar verder. Nu zit ik […]

Even zeuren mag best!
Even zeuren mag best! O lordy… (mijn nieuwe favo stopwoord voor alles op het moment) Er wordt weer een blog van me verwacht. Uitstellen tot het echt niet meer kan. Schaam me dood, zou vorige week al ingeleverd moeten zijn, […]
Op naar 2019
Op naar 2019 Nog niet zolang geleden zat er een bang vogeltje met een gebroken vleugeltje in een hoekje. Ze droeg een groot geheim met zich mee. Ze durfde niemand te vertellen waar dat gebroken vleugeltje door was ontstaan. Ze had geleerd dat niemand te vertrouwen was. Kwetsbaar opstellen betekende, dat ze een makkelijk prooi was voor anderen Ze wilde alles zelf doen en liet niemand meer toe. Ze bleef zitten waar ze zat en nam de tijd om de wereld om zich heen te ontdekken. Ze had al een aantal keer geprobeerd om uit te vliegen maar viel keihard terug op de grond. Diep van binnen voelde ze zich heel eenzaam en alleen. Het verlangen om anderen toe te laten, werd steeds groter. Langzaam besefte ze dat ze hulp nodig had bij het opnieuw leren vliegen. Ze had iemand nodig die haar zou opvangen wanneer ze weer dreigde te vallen. Iemand die haar gebroken vleugeltje kon herstellen. Ze raapte alle moed bij elkaar en met vallen en opstaan, liet ze anderen toe. Zeker in het begin was ze heel boos en teleurgesteld. Ze kwam er namelijk achter dat het vleugeltje niet hersteld kon worden. Hier wilde ze niets van horen. Een vogel moest kunnen vliegen. Ze wist zich geen raad en kroop terug in haar hoekje. Maar ze wilde helemaal niet blijven zitten waar ze zat. Er moest toch een manier zijn om te kunnen vliegen. Het enige dat ze kon doen, was accepteren ze dat ze een gebroken vleugeltje had. Stapje voor stapje leerde ze hiermee om te gaan. Accepteren was de oplossing voor het probleem. Het was en is een heel lang en moeilijk proces. Soms is ze nog steeds heel verdrietig en boos dat ze moet leven met een gebroken vleugeltje. Maar gelukkig kan ze met de nodige aanpassingen, weer lekker rondvliegen. 2018 het jaar waarin ze de wijde wereld invloog. 2018 het jaar waarin ze ontdekte dat ze gehoord en gezien werd. 2018 het jaar waarin ze steeds meer zelfvertrouwen kreeg. […]

3x waarom jezelf groot houden niet werkt… én lees mee want jouw stem telt!
3x waarom jezelf groot houden niet werkt… én lees mee want jouw stem telt! Het is inmiddels vroeg donker, de feestmaanden staan voor de deur. Vaak is uitgerekend nu onze agenda stiekem overvol. Deze tijd spenderen we meer binnen, maken […]