How to… relaxed blijven met een baby tweeling!
How to… relaxed blijven met een baby tweeling! Holy Moly, we made it! En oh my goodness, dit is slechts het begin! Op tweede Paasdag werden wij de mega trotse ouders van onze twee dochtertjes. Wie had dat gedacht: nog zo lang vol gehouden na de spanningen voor een vroeggeboorte (zie mijn vorige blog). En zo gezond ter wereld! Zo blij en zo vol liefde waren wij deze speciale dag. Onze paaskuikentjes.. zoals we ze liefdevol noemen.
It’s a miracle!
Ongelooflijk, wat een wonder is dat zeg, het op de wereld zetten van je kinderen. Eigenlijk besef ik me nog amper dat die prachtige wezentjes een paar weken geleden nog in mij zaten. Dat wij ze écht hebben gemaakt. En wat een wonder der natuur hoe klein en compleet ze al zijn… Dat is in mijn buik gegroeid, alles is er al. Maar dan nog zo mini!
Yes, ze zijn wakker!
De eerste weken stonden nog in het teken van intensive zorg voor onze, nog vooral slapende, baby’s. Ze waren
alsnog wat aan de vroege kant geboren en hadden dus nog al hun energie nodig om te groeien, zichzelf warm te houden en te leren drinken. Wij maakten ze elke drie uur wakker voor hun flesje. We verzuchten tegen elkaar hoe leuk het was als ze even wakker en alert waren, die momenten waren al schaars. Inmiddels verzuchten we als ze na een flesje heerlijk in slaap vallen ’s nachts…
I wish I were an octupus
Nu weet ik niet precies wat ik had verwacht, ik kon me er nog weinig bij voorstellen; baby’s hebben. Tja, dat het druk zou worden. En niets is minder waar. Het is flink aanpoten met twee baby’s! Echt, ze zijn ontzettend lief, vrolijk en ontspannen, tevreden baby’s. Dat op de eerste plaats. Maar ook, net als iedere andere baby, hongerig en willen graag vastgehouden worden. En dan, dat moment dat je de één aan het troosten bent en de ander ook volledig los gaat. Dat je wilde dat je een extra paar armen had. Dat je toch probeert met één hand de ander op te pakken, te troosten, een speentje te geven. En dan eindig je liggend op de bank met twee baby’s op je borst en kramp in je armen om ze samen goed vast te houden en je pink via een onmogelijke bocht in het meest happende mondje te krijgen. Verplichte relaxtijd noemen we dat maar. Want soms duurt het wel een uur voordat we kunnen opstaan zonder dat er direct luid protest volgt.
Photo by Pixabay
Mission: possible. But time consuming.
Waar we eerst snel konden inpakken en wegwezen voor een tripje of een nachtje weg, is dat nu een complete missie en volksverhuizing. Laatst gingen we voor het eerst een nachtje logeren. Eén nachtje.. onze stationwagen was compleet tot de nok toe volgeladen. Voor een bezoekje moeten we minstens een half uur voor vertrek beginnen met inpakken, want alles is nog even nadenken, rekenen hoeveel voedingen we moeten meenemen etc.
Alles kost nu extra tijd, en alle zorg gaat per twee. Duurt tweemaal zo lang. Het komt voor dat de één de eerste helft van de nacht onrustig is, en de ander de tweede helft. Tja, dan slaap je niet zoveel.
Toch vinden we zelf dat we het aardig goed redden. Natuurlijk zijn we op zijn tijd wel moe, maar over all gaat het eigenlijk gewoon goed!
Hoe doen we dat? Hoe houden wij het opvoeden van onze baby twins relaxed?
Om te beginnen is het sleutelwoord teamwork. Ik ben ontzettend blij dat mijn partner en ik goed kunnen samenwerken, dat scheelt soms zoveel tijd! Terwijl de één de luiers doet, zet de ander de flesjes warm en doet alvast de kruikjes. Ik pak de baby- en luiertas in, terwijl mijn partner de wagen alvast in de auto laadt etc. We vullen elkaar op een fijne manier aan en dat scheelt!
Multi-tasken 2.0
Je komt altijd handen te kort dus al snel ga je handige manieren bedenken en multi-tasken. Soms sta ik met één baby in mijn armen te wiegen op één been en met mijn andere been wiebel ik de wipstoel waar de ander in ligt. Of bouw ik een constructie om hands-free de fles te geven met kussens en (opgerolde) doeken, zodat ik mijn handen vrij heb om een verslikkend kind te troosten of de eerste die klaar is met een boertje te helpen. Wat je allemaal niet tegelijk kan doen, je wordt ontzettend creatief! Zo houd ik meer tijd over om quality time met de baby’s te hebben, lekker met ze te knuffelen en te spelen.
Schijt aan de tijd
Een ander motto dat ons eigen is geworden, is ‘schijt aan de tijd’. Slaap is heilig, en als mijn partner werkt, doe ik het grootste gedeelte van de nachtvoedingen. Mijn ‘nacht’ strekt dan van 11 uur ’s avonds tot 11-12 uur ’s ochtends. Als mensen willen afspreken, of als ik afspraken met artsen, het CB o.i.d. moet maken, roep ik altijd dat ik ’s ochtends nog niet leef. Met de schaarse uurtjes tussen de nachtvoedingen in spaar ik over die 12 uur tijd net genoeg slaap om de dag weer door te komen. In de middag ben ik op, ga ik lekker met de wagen de deur uit, spreek ik af etc. Zo heb ik een beetje een vast dagritme.
Balans!
Als laatste gunnen mijn partner en ik elkaar ook vrije tijd om eigen dingen te blijven doen. Met vrienden afspreken, shoppen, sporten, iets anders leuks doen. Af en toe gewoon een moment zonder de baby’s om even weer onze horizon te verbreden en eruit te zijn, zodat je daarna weer thuis er tegen aan kan. We stimuleren elkaar zelfs om lekker de deur uit te gaan. Van de week heb ik weer voor het eerst een ouderavond gegeven over de peuterpuberteit. Heerlijk vond ik het, om weer iets voor mezelf te doen, iets betekenisvols. Anders dan een paar uurtjes shoppen, koffie drinken ed. Wat ook heel ontspannen is, maar toch. Ik was weer even iets meer, iets anders dan moeder en melkkoe. En dat was heerlijk verfrissend.
Je hoeft het niet alleen te doen
Van nature ben ik niet iemand die snel om hulp vraagt. Vanaf dat ik een peuter was, wil ik dingen het liefst ‘zelluf doen’. Ik ben ontzettend blij dat iedereen tijdens mij zware zwangerschap, met name andere tweelingouders, mij op het hart hebben gedrukt dat je zeker in het eerste jaar, alle aangeboden hulp met liefde moet omhelzen. Altijd ja zeggen. En door mijn zware zwangerschap waarin ik perioden afhankelijk was van hulp van anderen heb ik kunnen ervaren hoe fijn hulp ook kan zijn. En nu nemen we werkelijk alle hulp aan die we kunnen krijgen en wat goed voelt natuurlijk. We krijgen veel steun van onze familie en beste vrienden. Daarnaast hebben we onlangs iemand aangenomen om ons te helpen in het huishouden. Zo houden wij meer tijd over om ons te richten op de zorg voor onze prachtige mini’s en er lekker samen op uit te gaan. Zou ik het redden zonder hulp? Vast wel, maar zeker niet zo relaxed als nu. En ik weet zeker dat ik dan minder van de babytijd van mijn meisjes zou kunnen genieten.
Dus ja, wat is relaxed opvoeden? Als je het mij vraagt, in mijn prille moeder-bestaan, zou ik nu zeggen: goed teamwork en een balans vinden tussen de verschillende rollen die jouw leven betekenisvol maken: ouder zijn, je beroepsleven en je hobby’s en vrije tijd!
Liefs Roxanne
Benieuwd naar de verhalen voor dat de tweeling er was? Volg dan deze link;
http://relaxedopvoeden.nl/category/bloggers/roxanne/